De day after

Vannacht heb ik op de bank geslapen om bij Ymber te kunnen zijn. Er stroomde steeds minder bloed uit zijn wond en ook het piepen werd steeds minder. Toen hij eindelijk doorhad, dat ook ik rustig op de bank bleef liggen, kon hij zich er eindelijk aan overgeven en heeft hij een paar uurtjes rustig geslapen. 's Nachts ben ik er maar 2 keer met hem uitgeweest. Hij kon aardig lopen en plaste - zo goed en zo kwaad als het kon - weer met zijn poot omhoog. Hoe hij dat voor elkaar kreeg, ik weet het niet, maar zijn wil is sterk!  Rond een uur of negen ben ik een klein stukje met hem gaan lopen. Dat ging nog niet echt soepel, maar hij had zowel geplast als gepoept. Vorige keer duurde dat 2 dagen, dus ik was superblij dat hij dat zo snel alweer deed. Na de wandeling gaf ik ze eten en Ymber - een moeilijke eter normaal gesproken - at zijn bak inclusief medicatie helemaal leeg.

Ymbers ontbijt

Na het ontbijt heeft hij uren liggen slapen en is bijna niet van zijn plek geweest. De wond bloedde ook niet meer.

De rest van de dag verliep rustig; af en toe even plassen, zijn avondeten at hij keurig op inclusief zijn pillen (wel met kaas ;-)).

Al met al ben ik voorzichtig optimistisch. Hij moet natuurlijk nog steeds revalideren en heeft nog veel zorg nodig, maar hij is lang zo ziek niet als de vorige keer.